نام نرگس آبیار از اولین فیلمی که ساخت در ذهنم مانده . اولین فیلمش “اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیکترند” بود که سال ۹۱ ساخت . یادم هست وقتی مجله فیلم میخواندم در موردش کنجکاو شدم ولی هیچ وقت نشد فیلمش را ببینم تا رسید به فیلم “شیار ۱۴۳” که از ان فیلمهایی شد که دیدنش دل و جرات میخواهد و بعد از تماشایش در جشنواره سال ۹۲ نمیتوانستم از روی صندلیم تکان بخورم و انگار میخ شده بودم به صندلی سینما
وقتی فیلم “نفس” را دیدم دیگر مطمئن شدم که هر بار آبیار فیلم بسازد باید منتظر شوک و میخکوب شدن باشم . آبیار خوب میداند چطور درامهایش را شوک کننده از اب در بیاورد و این دانستنش از سابقه نویسندگیش می اید و با هر ساخته اش اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرد و به سینمای شخصی خودش سروشکل بهتری داده و امسال با “شبی که ماه کامل شد” به جشنواره سی و هفتم امده . حالا که این نوشته را میخوانید فیلم در جشنواره پخش شده و شک ندارم از همین حالا موافقین و مخالفینش هر کدام با توپ پر در جبهه هایشان دارند مبارزه میکنند.
فیلمهای آبیار جوری نیستند که بشود گفت خنثی هستند ، یا با فیلمهایش خوب درگیر میشوی یا اصلا تو را درگیر خودشان نمیکنند .
امسال از او انتظار شگفتی داریم چون در دو ساخته قبلیش نشان داده میتواند شگفت زده مان کند. از همان انتخاب سوژه و اینکه نمیخواهد فیلمهای ساده شهری بسازد و میخواهد چالشهای پیچیده انتخاب کند میشود فهمید سرش درد میکند برای دردسر و اینبار رفته سراغ یک داستان عاشقانه ، ولی نه یک عاشقانه بی دردسر بلکه یک عاشقانه پردردسر که حتی پای عبدالمالک ریگی را هم در داستانش وسط میکشد و این یعنی خود دردسر و چالش
شنیده های ما خبر از یک فیلم فراتر از استاندارد سینمای ایران و یک فیلم عالی میدهند ، تا اینجا هر که فیلم را دیده مات و مبهوت تواناییهای کارگردان در اجرا و روایت داستان شده درست همان چیزی که از آبیار انتظارش را داشتیم و حتی بعضیها معتقدند بهترین فیلم او و جزو یکی از بهترینهای سینمای ایران است
بازیگران “فیلم شبی که ماه کامل شد” هم گروه جالبی هستند : الناز شاکردوست, هوتن شکیبا, فرشته صدرعرفایی, شبنم مقدمی, پدرام شریفی, فرید سجادی حسینی, امین میری, بانیپال شومون, آرمین رحیمیان و تهیه کننده هم که همسر خود کارگردان محمدحسین قاسمی است.
هوتن شکیبا و الناز شاکر دوست جزو غافلگیری های این فیلم هستند و انچه که شنیده ایم اینگونه دستگیرمان شده که جفتشان بازی های خیره کننده ای ارائه کرده اند. منتظر تماشای این فیلم کنجکاوی برانگیز هستم و امیدوارم همه این چیزهایی که در موردش گفته شده درست باشد و مرا دوباره به صندلی سینما میخکوب کند