در قسمت اول وارد جاده هراز شدیم و بعد از یه توقف کوتاه در آبعلی به سمت روستای «منظریه» رفتیم و بهترین نما از قله دماوند رو تماشا کردیم. از منظریه به سمت پلور حرکت کردیم، بعد از گشت و گذار کوتاه، از پلور به سمت مقصد بعدیمون که روستای آب اسک بود حرکت کردیم و گفتیم که در آب اسک میتونید دریاچهای رو ببینید که بر رانش زمین اتفاق افتاده و همچنین به دیدن غارهایی برید که در سالها قبل محل زندگی مردم اینجا بوده.
در این قسمت چندتا دیگه از روستاهای دیدنی که در جاده هراز هستند و میتونید در طول سفر به شمال از اونها هم بازدید کنید رو بهتون معرفی کنیم.
حدود شش کیلومتر بعد از آب اسک تابلویی رو میبینید که شما رو به سمت روستای رینه راهنمایی میکنه. اگر در اواخر اردیبهشت به اینجا برید میتونید دشت شقایق رو ببینید و اگر هم وقت کردید در آب گرم رینه تنی به آب بزنید و خستگی در کنید.
همچنین حمامی از دوره صفوی در ایجا باقی مونده که دیدنش خالی از لطف نیست.
بعد از رینه میتونید به سمت خود لاریجان حرکت کنید که بسیار دیدنیه که بعدا به صورت مفصل مطلبی در موردش منتشر میکنیم.
روستای بعدی در اون دست جاده قرار داره به اسم روستای گیلاس.
این روستا در بهار بسیار زیباست ولی در زمستان هم طبیعت بکر و زیبایی داره و اطرافش دو روستای نیاک و کندلو قرار گرفته که اونها هم میتونن مقصد خیلی جذابی براتون باشن.
به بالادست روستای گیلاس برید تا به جایی رو ببینید که شاید تو ذهنتون تا سالها باقی بمونه.
روستای نوا در جنوب شرقی قله دماوند یکی از بکرترین مناظر رو از قله دماوند و روستاهای اون دست جاده مثل رینه داره.
برای رسیدن به نوا باید حدود ۱۲ کیلومتر بعد از گیلاس در یک جاده کوهستانی رانندگی کنید
برای شروع به آبشار نوا که قبل از روستا قرار داره برید و اگر فصل زمستان باشه با منظره یک آبشار ۱۲۵ متری مواجه میشید.
در بالای روستا بقعه امامزاده یحیی قرار داره که منظره اطرافش به خاطر اینکه در بالا دست است بسیار دیدنیه.
خلاصه اینکه یه وقتایی جادهای که شما رو به مقصد میرسونه از خود مقصد سفرتون ممکنه جذابتر باشه.
به جادهها بیشتر توجه کنید تا از لذت سفرتون چند برابر بشه.